மணமே சற்று மில்லா மலரைப் போல்
நீயில்லா வீடும் ஆனது சூனியம்
இருள் சூழ்ந்த வனத்தைப் போல்
ஒளியிழந்த விழிகள் போல்
அலைகள் இல்லாக் கடலைப் போல்
நிலவே இல்லா வானம் போல்
பூக்கள் இல்லா நந்தவனம் போல்
பொலிவே இல்லா மலையைப் போல்
நீயில்லா வீடும் ஆனது சூனியம்
வெட்டவெளி குளிர்தென்றல் போல்
வெற்று மனதுள் கலைந்த நினைவு போல்
விண்மீன் இல்லா இரவைப் போல்
தூக்கம் தொலைத்த கட்டிலைப் போல்
துக்கம் நிறைந்த மெட்டினைப் போல்
நினைவுகளின் நிழலாக மட்டுமே ஆன
நீயில்லா வீடும் ஆனது சூனியம்
கண்ணின் நீர் முத்தை களவாடாமல்
காலத்தின் தூரத்தை நீட்டி விடாமல்
கணம் கணமிங்கே மாறிடும் மனமே
கடும்பகல் கடந்து இரவாகிடும் தினமே
கஷ்டங்கள் தாண்டி சுகம் தேடுகையில்
கதிரவன் வந்து கிழக்கே நரைக்கையில்
நீயில்லா வீடும் ஆனது சூனியம்
நீயில்லை எனில் வீடே சூனியம்
மனித சகவாசம் இல்லா வீதி போல்
மணமே சற்று மில்லா மலரைப் போல்
நீயில்லா வீடும் ஆனது சூனியம்
உன் வரவு தான் நான் பெறும் மானியம்
உன் உறவு தான் எந்தன் பாக்கியம்
நீயிருக்கும் உலகு தான் சொர்க்கம்
No comments:
Post a Comment